Мыйла кӧдздӧдӧ

 Талун ми менам вильышпозъяскӧд гижим Тӧв Пӧльлы письмӧ. Сӧмын удитi висьтавны та йылысь, Зинуклӧн синъясыс ыпнитлiсны радлунӧн, а сэсся другӧн нормисны. Нывка повзьӧмкодь чужӧмӧн видзӧдлic ӧшиньӧ да вашкӧдiс: «Миянлы Тӧв Пӧльсяньыд воис нин письмӧыд, со и кӧдздӧдӧ…». Ывлаыс талун збыль кӧдздӧдiс да тырис  тӧвся мичнас. Ме чуймыштi: «Но –ко, висьтав!».  «Тӧв Пӧльыд гижис, кутан кӧ лёка овны школаад – козинтӧ эн виччысь, а ичӧт чойлы шуис, козиныд пӧ оз ло, кутан  кӧ дзӧля кага моз овны (нёль арӧса чойыс). А кутан кӧ низгыны- кынта…» Зина шогпырысь ышловзис да содтiс : «Со и кӧдздӧдӧ ывлаыс…»